13 Şubat 2011 Pazar

Batan Geminin Çorapları Bunlaaaar

Geçen gün biz Paintbox'la oturduk, çene çaldık, kahveler içtik balıkçılara doğru... İDOlar geldi, İDOlar gitti... Çağır dedim seninkileri, gelsinler de azıcık gelecek getirsinler yanlarında da... Açtı bizimki zaten kocaman olan gözlerini biraz daha; fal baktı bana. Çok pis bakar. Hasta haberi dedi, göbekli bi' adam dedi falan salladı küçük poposundan bişiler bişiler...

Doldurduk lafları torbalara, kalktık mekandan. Gittik bi' kuaföre, birtakım kızsal mevzuular söz konusuydu. Neyse... Çömdük kuaförde de, sıra beklerken biz, bizim hatun da Can'ıyla konuşuyor telefonda; benim gözlerim birden karşımda oturan teyzenin çoraplarına takıldı. Takılmaması mümkün değil ama teyzemin kumaş pantolonunun paçaları kısa, bi' de bacak bacak üstüne atmış, kendisi de acık topalak, çoraplar mor mor biz buradayız diye bağırıyorlar karşıdan. Teyze çok ciddi, boynunda da mor bir flar, çoraplarla gayet uyumlu...


Benim kafamda bi şeyler çatırdadı o an. Çoraplar çok tanıdık geliyordu bana. Alah allahtı, hayırdır inşallahtı, tövbe estağfurullahtı. Sonra ben de bacak bacak üstüne attım, eşofmanımın paçasını kimselere çaktırmadan hafifçe kaldırdım; hatta ona bile gerek yoktu, şaftı kaymış konverslerimin orasından burasından, yana kaymış dilinin kenarından benim de çoraplarım gözüküyordu mor mor. İşte o an koptum. Bağlayabilene de aşk olsun! Nasıl gülüyorum ama, sinirlerim boşaldı ayol. Evet, teyzeyle çoraplarımız aynıydı, ahaha. E bu çok normal demeyin! Komik değil demeyin! Komikti ki güldüm dimi, halllahallaaayeaaa! Deli gibi gülüyorum kendi kendime... Millet işinde gücünde, ortadamda gülünecek hiçbir şey yok, bi' tip salak salak gülmekte... O daha da komik. Tuche'yi dürtücem ki beraber gülelim, beni mahallenin delisi zannetmesinler; ama o da telefonda hala. Neyse ki bitti konuşması. - Aga, dedim - çaktırmadan karşıdaki teyzenin çoraplarına bak! Baktı. O zır deliye teyzeyi öyle görmek bile yetmişti gülmek için gerçi ama - baktım, ne var?! dedi gülümseyerek. -Şimdi de benim çoraplarıma bak! dedim. Beyni yandı. Çok güldük.


Sonra da - olum kimbilir kaç kişi şu an, şu ayakkabıların içinde aynı çorabı paylaşmakta, öylece gezmekte yauvv :) diye düşündük. Velhasılı kelam hiç birimiz göründüğümüz gibi değiliz. Hep gizli saklı bi' yanımız var ki bunlar belki de çoğu zaman aynılar gibi gibi belki saçma belki sapan bazı çıkarımlar yapıp -Pazar malı aga! diye noktayı koyup çoraplarımızı da alıp ortamdan uzaklaştık.

Öyle yani... :p

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder